Vandaag was er volop nieuws over ontwikkelingen in ons vakgebied. Vanochtend opende het FD met het bericht dat er een tekort dreigt aan bouwgrond voor woningen. Het
Vinex-model moet weer van stal gehaald worden om de grootschalige
ontwikkeling van nieuwe woningen op gang te helpen. Meest in het oog
springende citaat uit het dit artikel: ‘Er is in de crisis niet geïnvesteerd in grote gebiedsontwikkeling. Het
wordt lastig om op middellange termijn aan de vraag te voldoen.’ In het kader van een discussie die wij afgelopen woensdag hadden in onze kring van de rentmeestersvereniging NVR vond ik dit citaat erg treffend. In die discussie ging het namelijk over de toekomst van onze rentmeestersvereniging en het huidige imago van de rentmeester. Algemene teneur: we zijn erg stoffig (en een beetje ouderwets). Een collega had een enquête gehouden onder potentiële opdrachtgevers en daaruit kwam naar voren dat een groot aantal onze beroepsgroep niet kent. Laat staan enige betekenis aan onze rol in bijvoorbeeld gebiedsontwikkeling toekent. Als je op een dag als vandaag een krant als het FD open slaat en vervolgens het artikel leest over het tekort aan bouwgrond, dan zou je kunnen stellen dat onze beroepsgroep allerminst stoffig is. Actueel ook. Alleen men heeft kennelijk onvoldoende weet van ons bestaan. Nog een ander artikel uit datzelfde FD van vandaag: Advies: laat ook private partijen onteigening van grond uitvoeren. Voor de tweede keer moest ik weer terugdenken aan de discussie van gisteren. Het artikel stipt wederom een erg actueel onderwerp aan voor onze beroepsgroep, namelijk de Aanvullingswet Grondeigendom die op stapel staat. Korte uitleg: in de Aanvullingswet Grondeigendom worden onder andere de Onteigeningswet, Wet voorkeursrecht gemeenten en de Wet inrichting Landelijk Gebied samengevoegd als onderdeel van de Omgevingswet. De genoemde wetten hebben voor een groot deel te maken met ons werkveld. Weer terug naar de discussie. Kennelijk draait de wereld om ons heen gewoon door. Nieuwe wetgeving staat op stapel. Worden adviezen over uitgebracht, zoals vandaag door de Raad voor de Leefomgeving en Infrastructuur. Wij rentmeesters proberen daar in mee te denken (zie ook de consultatieronde over de Aanvullingswet). Echter kent het grote publiek ons niet. Moeten we daar rouwig om zijn?
Ik denk van niet. De opdrachtgevers waar ik voor werk (provincies, gemeenten, waterschappen) kennen ons heel goed en weten ons werk vaak op waarde te schatten. Wat wel een reden tot zorg is, zijn de opleidingen voor ons vakgebied en de instroom die daar vandaan komt. Zoals er in de crisis is gesneden in bouwprogramma's en in gebiedsontwikkeling, zijn er door opleidingsinstituten gesneden in opleidingen voor (landelijk) vastgoed. Daar plukken we nu helaas de wrange vruchten van. De instroom van jonge, goed opgeleide mensen dreigt op te drogen. Ik denk dat de bedreiging voor onze beroepsgroep hier gezocht moet worden, in plaats van te discussiëren over een (stoffige) definitie. De jeugd heeft immers de toekomst.
